De economische stroming die teruggrijpt op de ideeën van de Engelse econoom John Maynard Keynes (1883-1946) stelt dat de overheid in tijden van economische crisis de economie een duwtje in de rug moet geven. Paul Krugman is misschien de meest bekende van deze Keynesianen. Op zijn blog vat hij zijn Keynesiaanse denken als volgt samen:
- Economieën produceren soms veel minder dan ze zouden kunnen, met minder mensen aan het werk dan mogelijk is. De oorzaak is dat er te weinig vraag is, te weinig geld uitgegeven aan consumptie en investeringen.
- De neiging van de economie om uit zichzelf in de richting van volledige tewerkstelling te evolueren, is doorgaans te zwak en te langzaam. Niet ingrijpen betekent het accepteren van een lange periode van onnodige pijn.
- Centrale banken kunnen deze periode van pijn drastisch verkorten door een “welwillend” monetair beleid te voeren, de rente lager te zetten en desnoods "geld te drukken".
- Wanneer de rente naar nul neigt, verliest het monetaire beleid zijn effectiviteit. In een dergelijke “liquiditeitsval” moet de overheid fiscaal een impuls geven, zelfs al zwelt het begrotingstekort daarmee tijdelijk aan. Omgekeerd kunnen bezuinigingen in een depressieve economie de malaise verdiepen.