De centrale bank gebruikt alle mogelijke instrumenten om het monetaire beleid zo precies en snel mogelijk in kortetermijnrentevoeten te vertalen. Die leiden op hun beurt tot wijzigingen in het gedrag van overheden, beleggers, consumenten... waardoor op zijn beurt het gehele stelsel van prijzen tot stand komt: lonen, huur, aandelenkoersen, vergoedingen voor diensten enzovoort.
De verschillende kanalen waarlangs dit “transmissiemechanisme” van het monetair beleid werkt, zijn:
- De marktrente – hoe lager de rente hoe groter de vraag naar krediet en hoe meer investeringen rendabel worden;
- Algemene liquiditeits- en kredietvoorwaarden – hoe gemakkelijker je aan geld geraakt, hoe meer economische activiteit mogelijk wordt (met alle risico’s vandien uiteraard);
- De prijzen van activa – lagere rentes zorgen voor een hogere waardering van onderpand waardoor meer krediet mogelijk wordt; bovendien doen hogere koersen mensen zich rijker voelen wat meer consumptie in de hand werkt;
- De wisselkoers van de euro – als de eigen munt minder waard wordt, wordt de uitvoer gestimuleerd en beïnvloeden duurdere importgoederen het consumptiegedrag.